Johnny Mastro & Mama's Boys |
club: The Maple artist: Johnny Mastro
|
© Rootsville 2017 |
review Marcel & photo: Freddie |
|
Johnny Mastro richtte de band op in 1994 in Long Beach, California, in de befaamde blues club Babe's & Ricky's Inn . Ondertussen zijn ze al redelijk wat jaren “based” in New Orleans. De band heeft al zo’n 11 albums op hun naam staan, waaronder de laatste nieuwe ‘Never Trust The Living’. Tijd dus om rond te toeren en deze plaat stevig Johnny en zijn Boys brengen krachtige en indringende blues. Toch even voor de duidelijkheid, de Boys dat zijn : Smokehouse Brown (gitaar), Dean Zucchero (bas) en Christophe Gaillo t(drums). Tropische temperaturen in een weer overvolle Maple en het ging zeker een zompig optreden worden, waar wij ons mochten verwachten aan een stevige greep uit het nieuwe album. De band speelt krachtig, heavy en bluesy. Zoals men ooit over hen schreef: “The toughest sounding band around, they play like the sons of Mike Tyson”. Verre van overdreven, want de muziek treft je midscheeps als een goed geplaatste uppercut. Respect voor de jongens, want ze hadden er bij deze temperaturen meer dan 800 km opzitten in een gloeihete tourbus. Ze lieten het echter niet aan hun hart komen en lanceerden de debatten met een stevige muzikale versie van ‘Shake Your Moneymaker’. We kregen een stevige portie slide voorgeschoteld en Johnny bediende zich rijkelijk van zijn green bullet om te zingen. Ondertussen bleef de ritmesectie een retenstrak tempo er op nahouden. ‘Whiskey’, ‘Walking’ en de slowblues ‘Don’t Believe’ werden ons deel voor de pauze en een surprise optreden van de aanwezige Big Dave. Tijd om te drinken en onze T-shirt uit te wringen, alvorens ons te wijden aan de tweede set.
Het werd zoals Johnny placht te zeggen een “Blue Monday Party” waar wij een knappe versie mochten aanhoren van ‘Summertime’ waar wij zelfs een zweem ontwaarden van ‘When Johnny Comes Marching Home’, verder nog ‘Snake Doctor’, ‘Monkey Man’ en een tweede verrassingsoptreden, en nu van Ghalia, de vriendin van bassist Dean Zucchero en toekomstig kandidaat voor onze eigenste Belgian Blues Challenge. Ik kon de drie, door haar gebrachtte en zelf geschreven, nummers wel smaken. De dame heeft een zeer goede stem en haar tussenkomst was best in orde met ‘4 AM Fried Chicken’, ‘Praise That Trigger’ en ‘Hoodoo Evil Man’. De band bleef volle gas geven tot na middernacht en bewezen nogmaals hun kwaliteiten en muzikale energie. Toen werd het stilaan tijd om huiswaarts te keren, en zoals gewoonlijk met de glimlach na een weer geslaagd optreden in The Maple. Bedankt Ivan & co en tot op jullie festival op 12 augustus…
|
more pics on  |
te promoten. Hierbij worden natuurlijk de Lage Landen niet vergeten en wisten de mannen van Zelzate, de band te strikken voor een optreden in de ondertussen wereldberoemde Maple.
Het tweede gedeelte was zo mogelijk nog energieker dan de eerste, hoewel de jongen dropen van het zweet en de korte onderbreking niet genoeg was geweest om hen te laten afkoelen.
